Brigid: Van Godin naar Heilige
Brigid is een unieke figuur die zowel in de Keltische mythologie als in het christelijke geloof een grote rol speelt. Haar naam betekent ‘de Verhevene’, en ze werd/wordt zowel als godin als heilige vereerd.
Brigid, de Keltische Godin
In de oude Keltische traditie was Brigid een van de belangrijkste godinnen. Ze heerste over vuur, inspiratie en genezing en werd gezien als een beschermer van dichters, smeden en vroedvrouwen. Haar vlam werd door druïden en priesteressen in stand gehouden in heilige tempels.
Imbolc, het festival dat haar eerde, werd gevierd op 1 en 2 februari. Mensen ontstaken vuren, spraken zegeningen over hun vee uit en baden bij heilige bronnen. Dit feest symboliseerde het ontwaken van de natuur, de eerste tekenen van de lente en de kracht van Brigid als levensbrenger.
Het Verhaal van Brigid en de Winterheks
Lang geleden, toen de aarde nog jong was, woedde een strenge winter over de groene velden van Ierland. De mensen bibberden in hun hutten, het vee leed en de rivieren waren dichtgevroren.
De winter was het werk van de oude heks Cailleach, de heerseres van kou en duisternis. Zij hield de zon gevangen in haar ijzige greep en weigerde de lente te laten komen. De mensen riepen tevergeefs om warmte en vroegen zich af of het ooit weer lente zou worden.
Op een ijskoude ochtend stond een jonge vrouw in een wit gewaad op uit de heuvels. Haar rode haar glansde als vuur in het winterse licht, en in haar hand droeg ze een staf die vonken gaf. Dit was Brigid, de godin van licht en nieuw leven.
Ze wandelde door de bevroren velden en raakte de aarde aan met haar staf. Daar waar haar vingers de grond raakten, smolten sneeuwvlokken en kwamen de eerste sneeuwklokjes tevoorschijn. De mensen kwamen naar haar toe, voelden de warmte van haar aanwezigheid en begonnen kaarsen aan te steken om haar licht te eren.
Maar Cailleach was woedend. Ze stormde uit haar grot op de hoogste berg en riep een snijdende wind op. Sneeuw en ijs probeerden Brigid te verdrijven, maar de vlam in haar hart was sterker. Met elke stap die Brigid zette, smolt de winter een beetje meer.
Ten slotte kwam Brigid bij een oude bron, diep in het woud. Ze boog zich en sprak een zachte zegen uit. Plotseling barstte de bron open en warm water stroomde over het ijs, waardoor de aarde weer vruchtbaar werd. De vogels begonnen te zingen, het vee loeide en in de verte brak de zon door de wolken.
Verslagen trok Cailleach zich terug in haar grot. Ze wist dat haar tijd voorbij was – de lente was gekomen.
Sinds die dag vieren de mensen elk jaar Imbolc door kaarsen te branden en water te zegenen, als een eerbetoon aan Brigid, de brenger van licht, hoop en nieuw leven.
Brigid als Christelijke Heilige
Toen het christendom Ierland bereikte, werd de heidense Brigid gelukkig niet vergeten! Haar rol veranderde, maar haar kracht bleef. Ze werd Sint Brigid van Kildare, een abdis die wonderen verrichtte en de armen hielp. In haar klooster werd een eeuwig brandend vuur onderhouden, net als in de oude tempels van de godin Brigid.
Men zegt dat ze eens een koning om land vroeg voor haar klooster. De koning weigerde, dus spreidde ze haar mantel op de grond en zei:
"Geef mij dan slechts zoveel land als mijn mantel kan bedekken."
"Geef mij dan slechts zoveel land als mijn mantel kan bedekken."
De koning lachte, maar tot zijn verbazing groeide de mantel uit en bedekte een groot stuk land. Zo kreeg Brigid haar heilige plek in Kildare.
Tot op de dag van vandaag wordt ze geëerd, zowel als godin van het vuur en de lente als heilige van liefde en mededogen.
Op 1 en 2 februari branden mensen nog steeds kaarsen om haar licht in hun leven uit te nodigen – een traditie die al duizenden jaren oud is.
Voel je een klik met mij en en met wat ik vertel? Wil je graag méér ontdekken?
🌻 Wees welkom in mijn Gratis Gesloten Facebook Groep "Dé Online Sisterhood voor Vitale 40+ Vrouwen"
🌻 Klik hier voor jouw Gratis VitaliteitsWijzer en ontdek wat je nodig hebt om energieker, gezonder en gelukkiger te worden!
🌻 Of contacteer mij : KLIK HIER!
0 Comments